Nie sądziłam, że Londyn tak bardzo mi się spodoba. Anglików uważałam za nudnych i nie przepadam za angielskim humorem. Ale polubiłam to miasto, chociaż przywitało mnie niezbyt zachęcająco. Do ruchu lewostronnego trzeba się przyzwyczaić, ale jest to możliwe. Architektura zrobiła na mnie spore wrażenie zwłaszcza, że Londyn jest miastem kontrastów, gdzie obok nowoczesnych budowli ze szkła i metalu istnieją stareńkie zapyziałe domeczki z cegły. No i te przesuwane okna... Wiele rzeczy tam jest odrębnych, ich własnych, brytyjskich. Zupełnie innych niż na kontynencie i trzeba się do tego przyzwyczaić. Ale sądzę, że gdybym była Angielką byłabym z tego powodu bardzo dumna. Brytyjczycy i Londyn mają w sobie coś, co Polska i Warszawa utraciły wraz z II wojną światową. A może tylko mi się tak wydaje, jako turystce, która spędziła w Londynie niecałe dwie doby... Jednego tylko tam brakuje - śmietników! Myślałam, że w piątek śmiecie walały się po chodnikach ze względu na piątkowe imprezowanie, ale to nie do końca była prawda. Śmietników jest mało, a jak już są, to najczęściej mają napisane, że to na plastik albo gazety. Dlatego albo są zapychane niewłaściwymi śmieciami, albo śmiecie porzucane są gdzie popadnie. Co kraj to obyczaj. Nie ważne. I tak chcę tam wrócić. Podobało mi się tam.
